Profesor Marian Przełęcki, logik i filozof, urodzony 17 maja 1923 roku w Katowicach, uczeń m.in. Tadeusza Kotarbińskiego i Kazimierza Ajdukiewicza, jeden z najwybitniejszych i być może ostatni działający w powojennej Polsce, przedstawiciel Szkoły Lwowsko-Warszawskiej. W jego dorobku naukowym znajdują się m.in. następujące książki: The Logic of Empirical Theories (1969), Chrześcijaństwo niewierzących (1989), Studia z metodologii formalnej (2011, z Anną Brożek i Jackiem Jadackim).” Swoje „uniwersyteckie” zainteresowania metodologią i logiką dopełniał rozważaniami z zakresu etyki normatywnej i metaetyki. Stał na stanowisku kognitywizmu, przyznając sądom o wartościach status wypowiedzi rozstrzygalnych, a za narzędzie umożliwiające rozpoznanie ich prawdziwości/fałszywości uważał intuicję. Był absolutystą moralnym, za naczelną zasadę etyczną miał wynikające z motywacji altruistycznej wskazanie miłości bliźniego. Swojej etyki nie wiązał jednak z żadnym systemem religijnym, nazywając ją „etyką niezależną”. W wielu tekstach powoływał się na inspirację szczególnie rozumianą etyką chrześcijańską, etyką Gandhiego, ale także etycznymi rozwiązaniami Tadeusza Kotarbińskiego. Ateista, broniący sensowności życia dobrze przeżytego, dostrzegający w świecie ogrom cierpienia i bólu, a mimo to zajmujący postawę akceptacji świata.

(HP)