Tak się dzieje, kiedy miłość bliźniego, zwykłą ludzką litość zastępuje fanatyzm. Kiedy religijni szaleńcy dostają kawałek władzy. W końcu szpital jest publiczny, my łożymy na utrzymanie tego miejsca i samego Bogdana Chazana. A w miejscach publicznych obowiązuje prawo ludzkie, a nie Boże. W wielu miejscach na Ziemi fanatycy toczą wojny, dokonują zamachów bombowych na bazarach, żeby wprowadzić prawo szariatu, prawo Boga w miejsce prawa ludzi. U nas wystarczy powołać się na katolickie sumienie, żeby w miejscu publicznym odtańczyć ów danse macabre, straszliwy taniec nad czyjąś śmiercią, życiem, cierpieniem. I winny uchodzi karze, bo stoi za nim horda nieczułych wyznawców. Czyżby nie wiedzieli albo zapomnieli, że Bóg jest miłością?

Klauzula sumienia to pojęcie, które dotyczy jednostki. Szpital to nie człowiek, to instytucja, która w myśl umowy społecznej wyrażonej w stanowionym przez Parlament prawie ma określone obowiązki wobec ludzi, którzy zgłaszają się tam po pomoc, nie po zbawienie. Po zbawienie zgłaszają się do Kościoła. Jeżeli kobieta, zgodnie z doktryną katolicką grzeszy, prosząc o zabieg aborcji, to jest to sprawa między nią a Bogiem. I nikt nie powinien być zapasowym sumieniem bliźniego swego. Jedyny wypadek, w którym doktor Chazan nie byłby winny, to taki, w którym on sam zachodzi w ciążę i rodzi na własne życzenie dziecko kalekie i skazane na konanie w męczarniach. Chociaż na miejscu ofiary, dziecka, nigdy bym mu tego nie wybaczył. Tego pomyleńca trzeba jak najszybciej pozbawić prawa wykonywania zawodu i zamknąć w klasztorze.