Jego Królewska Mość z senatorami i swą wierną radą koronną i litewską, tudzież z posłami ziemskimi, do sądu jego królewskiej mości przydanymi, zważywszy, że Łyszczyński oskarżony przez urodzonego Brzóskę stolnika bracławskiego i przez sześciu świadków, jemu urodzeniem podobnych, przed delegowanym z izby senatorów i przed sędzią ziemskim warszawskim o jawną okropną zbrodnią, o bezecny ateizm przeciwko bytności Boskiego Majestatu i Trójcy Przenajświętszej tudziej przeciwko błogosławionej Pannie Marii Bogarodzicy... raczył uznać, iż tenże obwiniony zasłużył na kary cięższe od kryminalnych i zawyrokować co, następuje.

Naprzód: pisma jego ateuszowskie, gdy je trzymać będzie w prawej ręce na rusztowaniu wystawionym w rynku Starej Warszawy, zostaną spalone przez kata; sam zaś obwiniony Łyszczyński wywieziony za Warszawę, tam na gorejącym stosie żywcem spalony i w proch obrócony będzie. Po wykonaniu tego wyroku król z senatorami i swą wierną radą koronną i litewską, tudzież z posłami ziemskimi, do sądu jego królewskiej mości przydanymi, odsyła strony przed urząd cywilny Starej Warszawy, winowajcę zaś tymczasowo do więzienia, dopóki nie zostanie stracony.

Po wtóre: dobra skazanego będą połowicznie rozdzielone między skarżyciela i skarb i ulegną konfiskacie, z zachowaniem praw żoninych, nabytych przed wytoczeniem niniejszej sprawy. Dworek także, w którym mieszkał winowajca i kreślił bezecne pisma ręką zbrodniczą, jako pracownia obłąkanego ma być z ziemią zrównany. Ziemia zaś, na której stał ten dworek, ma dla wiekopomnej przestrogi pozostać pusta i nierodząca.

Po trzecie: oskarżycielowi urodzonemu Brzósce, stolnikowi braciawskiemu, zapewnia się wszelkie bezpieczeństwo na osobie, rzeczach, na wszelkim majątku ruchomym i nieruchomym, gdziekolwiekby się znajdował i ze względu na obecne jego powództwo.